۱۳۸۸ بهمن ۴, یکشنبه

حلقه























پیش از سرودن، تقدیری هست که به انتظار است،
امّا هر کس شعر خود را خواهد سرود.

1388.07.03
تصویر: photo.net

سالار

۲ نظر:

  1. بسیار زیبا و پر معنی بود دوست من... تلقی من از عکسی که آن بالاست به رود ثابت تقدیر و حرکات و آزادی قایق شعر منجر شد.

    پاسخحذف
  2. آری، خواهم سرود...
    آنچه میان من و تقدیر و انتظار است.

    خواهم سرود تا بداند که
    من...
    در پی تقدیر،
    انتظاری، بی پایان می کشم

    کاش، کاش تنها فقط می دانست...

    کاش برای دانستنش، چیزی نمی گفت...
    دلم پر ز درد است، اما چاره چیست؟

    باید تقدیر را پذیرفت و انتظار را کشید...
    تا روز موعود...

    آقا سهراب
    1388.11.07

    پاسخحذف